Florencja – pod niebem Toskanii

Udostępnij proszę

Panorama Florencji; © www.polacyzagranica.eu

Florencja – podobnie jak Rzym – to miasto, które choć raz trzeba odwiedzić. To miejsce niezwykłe nie tylko w Toskanii, której jest stolicą, ale i w całych Włoszech. To tu właśnie tworzyli m.in. Dante, Giotto, Michał Anioł i Leonardo da Vinci. I to tu za sprawą rodu Medyceuszy miasto stało się prawdziwą skarbnicą sztuki. Florencja zachwyca od pierwszej chwili – nic więc dziwnego, że w tym właśnie mieście rozgrywa się akcja wielu książek i filmów, w tym „Inferno” nakręconego na podstawie powieści Dana Browna. Główny bohater, harvardzki profesor i specjalista w zakresie symboliki, Robert Langdon, próbuje rozwikłać zagadkę związaną z wizją Piekła opisaną w „Boskiej Komedii” Dantego. I w tym celu przemieszcza się po najbardziej sztandarowych punktach miasta, do których odkrycia i ja Was zapraszam, choć niekoniecznie w kolejności zaprezentowanej w filmie.

Florencja – Piazza del Duomo (Plac Katedralny)

To miejsce, od którego zazwyczaj zaczyna się zwiedzanie Florencji. Cały kompleks, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, składa się z kilku obiektów. Do najważniejszych należą katedra, baptysterium i wieża Giotta.

Katedra Santa Maria del Fiore (Matki Bożej Kwietnej) zachwyca swoim wyglądem – jego zewnętrzną część wykonano z marmurowych paneli w odcieniach zieleni, różu i złamanej bieli.

Florencja – Katedra Santa Maria del Fiore (Matki Bożej Kwietnej); © www.polacyzagranica.eu

Jej budowę rozpoczęto pod koniec XIII w., ale fasadę ukończono dopiero w XIX w. Ta ogromnych rozmiarów świątynia ma 153 m długości, 90 m szerokości i 90 m wysokości. W panoramę miasta na stałe wpisała się jej widoczna z daleka czerwona kopuła stworzona przez Filippo Brunelleschiego, który zapoczątkował architekturę renesansu.

Florencja – Katedra Santa Maria del Fiore; © www.polacyzagranica.eu

Brunelleschi zastosował nowatorskie rozwiązanie polegające na uzyskaniu efektu kopuły z użyciem sklepienia na planie ośmioboku. Odwiedzający ten obiekt sakralny mogą również podziwiać wspaniałe renesansowe witraże stworzone przez Donatello, Andrea del Castagno i Paolo Uccello.

W filmie „Inferno” słynna florencka katedra pojawia się kilkakrotnie: już na samym początku, sytuując akcję, nieco później, gdy słynny profesor Langdon leży w szpitalu, próbując sobie przypomnieć, gdzie jest, i wreszcie, gdy biegnie w kierunku baptysterium św. Jana Chrzciciela (Battistero di San Giovanni), które znajduje się tuż obok katedry.

Baptysterium to najstarszy budynek usytuowany na Placu Katedralnym zbudowany na planie ośmioboku z półkolistą absydą. Powstał w XI – XIII w., a jego zewnętrzne ściany ozdobiono białym i zielonym marmurem.

Florencja – ośmioboczne baptysterium; © www.polacyzagranica.eu

Do wnętrza można wejść przez jedne z trojga drzwi z brązu. Wszystkie są ozdobione scenami biblijnymi. Najsłynniejsze są jednak tzw. Drzwi Raju przedstawiające sceny ze Starego Testamentu. Na pozostałych drzwiach uważni obserwatorzy mogą dostrzec epizody z życia św. Jana Chrzciciela oraz czterech ewangelistów. Wnętrze baptysterium zdobią kolumny w stylu korynckim, ale największe wrażenie sprawiają XIII-wieczne mozaiki zdobiące sklepienie.

Florencja – sklepienie w baptysterium; © Pixabay

To tam można dostrzec centralną postać Chrystusa na tronie, a także biblijne postacie Adama i Ewy, Kaina i Abla, Noego z rodziną, sceny z życia św. Józefa, Jezusa Chrystusa, Marii i św. Jana Chrzciciela. W tym właśnie baptysterium ochrzczono Dantego. Nie jest więc przypadkiem, że właśnie tu, w chrzcielnicy, filmowy profesor Langdon i doktor Sienna Brooks znajdują maskę Dantego.

Tuż obok katedry, z drugiej strony, znajduje się dzwonnica Giotta (Campanile di Giotto), którą – podobnie jak baptysterium i znacznie później katedrę – obłożono płytami z białego, zielonego i różowego marmuru.

Florencja – Plac Katedralny z dzwonnicą Giotta i baptysterium; © www.polacyzagranica.eu

Prace nad tą prawie 85-metrową wieżą rozpoczęto w 1334 r. pod kierownictwem Giotta. Niestety, przedsięwzięcie zostało przerwane przez jego przedwczesną śmierć, a jego dzieło kontynuowali Andrea Pisano i Francesco Talenti. W zwieńczeniu znajduje się siedem dzwonów. A pragnącym podziwiać panoramę miasta polecam wejście na taras widokowy. Na śmiałków gotowych pokonać 414 schodów czeka nagroda w postaci zapierającego dech w piersiach widoku.

Palazzo Vecchio i Izba Pięciuset

Florencja – Palazzo Vecchio; © www.polacyzagranica.eu

Piazza della Signoria to kolejny obowiązkowy punkt na mapie Florencji. To tu mieści się imponujący Palazzo Vecchio, dawna siedziba rady miejskiej, która zachowała reprezentacyjną i polityczną funkcję po dziś dzień. Oprócz ogromnego muzeum, w budynku usytuowane jest również biuro burmistrza.

Przed wejściem do pałacu znajduje się m.in. kopia rzeźby „Dawid” Michała Anioła, a nad drzwiami wejściowymi: złote lilie na niebieskim polu, medalion z monogramem Chrystusa i dwie statuetki lwów.

Florencja – wejście do Palazzo Vecchio; © Pixabay

Pałac, którego budowę rozpoczęto w 1299 r. według projektu Arnolfo di Cambio, zachwyca z zewnątrz i wewnątrz. Już z daleka widoczna jest 94-metrowa wieża z tarasem zdobiąca masywną budowlę na planie czworokąta, która na przestrzeni wieków uległa przebudowom. To właśnie tu zamieszkiwał ród Medyceuszy aż do chwili przeprowadzki do pałacu Pitti.

Florencja – freski w Palazzo Vecchio; © www.polacyzagranica.eu

Po wejściu do wnętrza oczom przybywających ukazuje się dziedziniec z umieszczoną centralnie fontanną, arkady ozdobione freskami oraz szerokie schody prowadzące do Izby Pięciuset. Tę imponujących rozmiarów salę o długości 54 m, szerokości 20 m i wysokości 18 m zaprojektowano pod koniec XV w. z myślą o pomieszczeniu pokaźnej liczby obradujących obywateli. Salę zdobią rzeźby i freski sławiące Kosmę I Medyceusza.

Florencja – Izba Pięciuset w Palazzo Vecchio; © Pixabay

Na uwagę zasługują również Sala delle Carte ozdobiona XVI-wiecznymi mapami, Sala Lilii, Sala Audiencyjna, Sala Klemensa VII z freskiem „Oblężenie Florencji” i kaplica dei Priori.

I właśnie pałac Vecchio stanowi niejako klamrę zespalającą film w całość: tu widzimy głównego bohatera książki i filmu „Inferno”, który – ku swemu wielkiemu zdziwieniu – odkrywa na nagraniu video, iż to on wykradł znajdującą się tu pośmiertną maskę Dantego w poszukiwaniu sekretnych napisów i symboli. Po chwili widać uciekającego profesora i doktor Siennę w Sali Pięciuset oraz w Sali Map. I w pałacu Vecchio kończą się przygody profesora Langdona, który niepostrzeżenie zwraca maskę Dantego do gabloty, z której wcześniej zniknęła.

Korytarz Vasariego

Korytarz Vasariego to przejście łączące Palazzo Vecchio z Palazzo Pitti. W jego skład wchodzą: Galeria Uffizi, Most Złotników (Ponte Vecchio) nad rzeką Arno, domy w dzielnicy Oltrarno i ogród Boboli.  Korytarz zaprojektowany przez Giorgio Vasariego zbudowano w 1564 r. na polecenie Wielkiego Księcia Kosmy I Medyceusza. Po co? Aby książę i członkowie jego rodu mogli swobodnie poruszać się między pałacem rządowym (Palazzo Vecchio) i prywatną rezydencją (Palazzo Pitti).

Galeria Uffizi

Ta słynna galeria sztuki znajduje się obok Palazzo Vecchio i jest zaliczana do grupy najstarszych europejskich muzeów. I właśnie w jednym z korytarzy galerii widzimy w filmie biegnącego profesora Langdona i towarzyszącą mu doktor Siennę. Takiego błyskawicznego zwiedzania dzieł sztuki raczej nie polecam, ponieważ zgromadzona tu kolekcja jest unikatowa.

Galeria Uffizi we Florencji; © Pixabay

Budowę Galerii Uffizi rozpoczęto w 1560 r. z polecenia Kosmy I Medyceusza pod nadzorem słynnego architekta Giorgio Vasariego. W pierwotnym założeniu miały się tu mieścić różne florenckie urzędy. Ale po śmierci Kosmy I i Vasariego nadzór nad budową przejął Franciszek Medyceusz, który zmienił przeznaczenie galerii, umieszczając tam zgromadzone przez Medyceuszy dzieła sztuki. W licznych salach można podziwiać m.in. dzieła Sandro Boticcellego, Leonarda Da Vinci, Michała Anioła, Rafaela, Tycjana i Rembrandta. Co ciekawe, są tu także polskie akcenty w postaci wizerunków władców, w tym m.in. Zygmunta I, Jana III Sobieskiego czy Stefana Batorego.

Ponte Vecchio

To drugi po katedrze Santa Maria del Fiore najbardziej rozpoznawalny symbol Florencji. Ten najstarszy z florenckich mostów wzniesiono w latach 1335 – 1345 na rzece Arno. W XIV w. powstały tu charakterystyczne domki dla handlarzy mięsem i rybami. Jak się łatwo domyśleć, z targu roznosił się nieprzyjemny zapach. Z tego właśnie powodu w 1593 r. z rozkazu księcia Ferdynanda I Medyceusza  usunięto z mostu handlarzy mięsem i rybami, a zastąpiono ich jubilerami i złotnikami, których warsztaty istnieją po dziś dzień, zachwycając swoimi wyrobami.

Florencja – Ponte Vecchio (Most Złotników); © Pixabay

Nad kramami znajduje się tajemny korytarz dla członków książęcej rodziny, którzy nie chcieli mieszać się z pospólstwem. Uważni obserwatorzy dostrzegą na moście także pomnik Benvenuto Celliniego, XVI-wiecznego znakomitego złotnika.

Florencja – Ponte Vecchio (Most Złotników); © Pixabay

Korytarz Vasariego pojawia się w filmie „Inferno” w kilku ujęciach. W jednej z pierwszych scen przez most Ponte Vecchio ucieka bioterrorysta Bertrand Zobrist, mający diaboliczny plan zniszczenia połowy ludzkości. Tym korytarzem w kierunku ogrodu Boboli biegnie również ścigany Robert Langdon z doktor Sienną.

Ogród Boboli

Ogród Boboli to kolejne niezwykłe miejsce na mapie Florencji, w którym pojawia się filmowy Robert Langdon w poszukiwaniu wskazówek mających go doprowadzić do rozwikłania zagadki… Biegnąc z pałacu Vecchio korytarzem Vasariego dociera do XVI-wiecznego ogrodu pełnego labiryntów, fontann, grot, rzeźb oraz egzotycznych roślin.

Florencja – ogród Boboli; © www.polacyzagranica.eu

Ta oaza zieleni została stworzona dla żony księcia Kosmy I, która uwielbiała spędzać czas na powietrzu. Filmowego profesora widzimy tutaj w grocie del Buontalenti ozdobionej alegoriami, stalaktytami i postaciami mitologicznymi.

Ogród Boboli, najpiękniejszy i największy park Florencji wpisany na listę UNESCO, należy do pałacu Pitti (Palazzo Pitti). Jak podają źródła historyczne, w XIV w. właścicielami tych wówczas podmokłych terenów była rodzina Borgolo lub według innych zapisków – Borgoli. Na początku XV w. te ziemie kupił bankier Luca Pitti, który zapragnął mieć tu rozległy pałac. Posiadłość niedokończona z powodu śmierci właściciela kupił potężny rod Medyceuszy, który odegrał wybitną rolę polityczną i kulturalną w dziejach Włoch.

Florencja – ogród Boboli; © www.polacyzagranica.eu

Z tej rodziny wywodzili się bankierzy papieży i władców europejskich, a także mecenasi sztuki i dwie królowe.

W Pałacu Pitti mieszczą się obecnie muzea zawierające bogatą kolekcję obrazów malarzy włoskich i europejskich, Muzeum Wyrobów Srebrnych i Galeria Kostiumów.

Florencja – Palazzo Pitti; © www.polacyzagranica.eu

I choć bryła pałacu nie zachwyca (przynajmniej mnie), warto pokusić się o zwiedzenie wnętrz, które wprost oszałamiają swoim pięknem.

Punkt widokowy na Piazzale Michelangelo

Florencja – panorama miasta; © Pixabay

Pobyt we Florencji nie może obyć się bez spaceru na punkt widokowy znajdujący się na Piazzale Michelangelo. To stamtąd bowiem można podziwiać przepiękną panoramę miasta z widokiem na rzekę Arno i najbardziej charakterystyczne budynki miasta. Nic więc dziwnego, że już w pierwszych sekundach filmu „Inferno” kamera pokazuje Florencję z tego właśnie miejsca. I choć idąc na wzgórze, w ostatnim etapie trzeba się wspinać po schodach, to widok ze szczytu jest bez wątpienia tego warty! A po drodze warto skręcić w lewo, do ogrodu różanego (Giardino delle Rose), w którym można oglądać m.in. rzeźby belgijskiego artysty Jean-Michel Folona „Odjazd” (w formie walizki) i „Pamięć”.

Florencja widziana przez pryzmat rzeźby Jean-Michel Folona; © www.polacyzagranica.eu

Florencja, która była w minionych wiekach jednym z najbogatszych i największych miast w Europie, nic nie straciła ze swego uroku. I zrozumiałym jest fakt, że to absolutnie wyjątkowe miejsce na mapie Włoch wybrano na miejsce akcji wielu powieści i filmów. I tak właśnie jest w „Inferno”, gdzie stolica Toskanii jest równoprawnym bohaterem. A kto jeszcze nie widział Florencji, powinien zaplanować wyprawę do tego miasta z artystyczną duszą, być może szlakiem Roberta Langdona, być może szlakiem Dantego albo też Medyceuszy.

Dziękuję za przeczytanie tego tekstu i zapraszam do lektury innych w kategorii „turystyka”, a jeśli wybierasz się do Włoch, może Cię zainteresować tekst poświęcony Pizie.

Masz pytania lub uwagi? Zostaw komentarz pod tekstem lub napisz do mnie, korzystając z zakładki „kontakt”.

Udostępnij proszę